Odpowiednie nastawienie rodzica to fundament dla sportowego rozwoju dziecka✅

Rozwijanie pasji i zainteresowań u dzieci to wielka sztuka, z którą każdy rodzic radzi sobie na swój sposób. Na co w takiej sytuacji powinniśmy zwracać szczególną uwagę? Czego każdy rodzic powinien się wystrzegać i jak w mądry, odpowiedzialny sposób kształtować dobre postawy u młodych sportowców? Na te i wiele innych pytań odpowiada psycholog sportu, dr Anna Ussorowska.

Z pewnością wielu rodziców staje przed poważnym dylematem, zadając sobie pytanie o to, w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem, aby pobudzać w nim rozmaite zainteresowania i chęć do samodzielnego rozwijania pasji, w tym także aktywności fizycznej.

Jako rodzice często koncentrujemy się wyłącznie na naszym dziecku, a tymczasem powinniśmy cofnąć się o kilka kroków i zacząć w pierwszej kolejności od samych siebie. Jeżeli chcemy, aby nasze pociechy wyrosły w przyszłości na sportowców i odnajdywały w aktywności fizycznej radość oraz źródło satysfakcji, w pierwszej kolejności warto dać im dobry przykład. Pamiętajmy, że dzieci, szczególnie w pierwszych etapach swojego życia, uczą się określonych wzorów zachowań oraz nawyków w procesie modelowania – poprzez naśladowanie – i już samo to, że zaobserwują u mamy lub taty jakąś pasję czy regularny udział w treningach stanowią dla nich bardzo mocny impuls, aby samemu poszukiwać i spełniać się w podobny sposób. Na tym jednak nie kończy się rola rodzica, który z jednej strony powinien wykorzystywać swój autorytet, ale z drugiej także odpowiednio motywować swoją pociechę i starać się, najlepiej wspólnie z nią, eksplorować różne pasje i formy aktywności. Wiele osób zadaje sobie jednak pytanie – od czego powinniśmy zacząć?

Odkrywanie poprzez zabawę
Spontaniczna zabawa niesie ze sobą wielką wartość i wspiera rozwój dziecka w kilku obszarach: emocjonalnym, fizycznym, umysłowym, a także społecznym. Obejmuje ona wiele form aktywności i powinniśmy dążyć do tego, aby towarzyszyła edukacji naszych pociech już od najmłodszych lat. Dotyczy to również zaszczepiania w dziecku zainteresowań związanych ze sportem. Chodzi o to, aby aktywność fizyczna kojarzyła mu się przede wszystkim ze źródłem zabawy i była utożsamiana z czymś przyjemnym. Dlatego konieczne jest, aby uważnie słuchać dziecka, pokazywać mu różne możliwości, wspólnie odkrywać poszczególne dyscypliny, a następnie, dając przestrzeń do samookreślenia się, pozwolić na dokonanie własnego wyboru – pozbawionego prób narzucania przez rodzica oczekiwań i spełniania własnych ambicji, co niemal zawsze okazuje się być źródłem presji i wpływa demotywująco. Rola rodzica jest w tym procesie nie do przecenienia, ale powinna koncentrować się raczej na budowaniu w dziecku pewności siebie i wspieraniu zaangażowania w podejmowaną aktywność. Pamiętajmy, że sport, niezależnie od dyscypliny, już od najmłodszych lat ma kluczowe znaczenie dla właściwego rozwoju psycho-fizycznego i obok zabawy odpowiada również na fundamentalne potrzeby dziecka związane z pragnieniem bycia docenionym i zauważonym.

To, że każda forma aktywności fizycznej, która stanowi dla dziecka źródło przyjemności i kształtuje jego poczucie własnej wartości, istotnie wspomaga budowanie trwałej więzi z daną dyscypliną potwierdzają także liczne badania[1][2]. Wynika z nich, że duży odsetek dzieci w przedziale wiekowym pomiędzy 10 a 13 rokiem życia – nawet pomimo nieprzeciętnych wyników i sukcesów – często rezygnuje z potencjalnej kariery sportowej, bo chwilowo przestaje dostrzegać w tego rodzaju aktywnościach właśnie wspomniany pierwiastek zabawy. W rezultacie dzieci kończą przygodę ze sportem i tracą zapał na etapie, w którym tak naprawdę dopiero powinny podejmować decyzję o specjalizacji i uczestniczyć w coraz poważniejszych treningach.

Trener i rodzic muszą grać do jednej bramki
Aby zapewnić dziecku prawidłowy rozwój, a także odpowiednią równowagę pomiędzy aktywnością i zabawą, konieczna jest ścisła współpraca rodzica oraz trenera, w tym komunikacja pomiędzy nimi w zakresie bieżących potrzeb oraz oczekiwań młodego sportowca. Skuteczność na tym polu istotnie zwiększa szanse, że dziecko nie tylko trwale zainteresuje się daną dyscypliną, ale też zwiąże się z nią na dłużej, z czasem decydując się nawet na profesjonalną karierę. Na tym jednak nie koniec. Ogromną wartość dla budowania zaangażowania u młodego zawodnika ma także odpowiednie wsparcie najbliższych. W tym miejscu chodzi przede wszystkim o pokazywanie tego, jak czerpać radość ze sportu, kibicowanie i podążanie za dzieckiem. Nie jest to oczywiście łatwe, bo często zdarza się tak, że ambicje rodziców biorą górę, pojawia się z ich strony np. nadmierna koncentracja i presja na wyniki, w efekcie czego dziecko traci przyjemność z podejmowanych aktywności i gubi zapał.

Odpowiednie nastawienie rodzica młodego sportowca jest zatem kluczowe, aby potrafił on zapewnić dziecku właściwe wsparcie, zarówno kiedy pojawiają się pierwsze sukcesy, ale i porażki. W obu przypadkach mamy bowiem do czynienia z emocjami, które mogą okazać się dla naszych pociech czymś nowym i trudnym. Warto pamiętać, że dzieci mają prawo nie radzić sobie z doświadczanymi emocjami. W tej sytuacji zadaniem rodzica, ale też trenera, jest stworzenie takiej przestrzeni, w której dzieci będą mogły wyrazić swoje emocje – mamy tu na myśli sytuację, w której bliscy i opiekunowie młodego sportowca nie będą kwestionować jego uczuć, ale zapewnią mu zrozumienie i akceptację. W razie porażki czy chwili zwątpienia będą go wspierać. Musimy w tym miejscu być świadomi, że im szybciej młody zawodnik czy zawodniczka wyrazi swój smutek, złość czy lęk, tym prędzej będą mogli przejść do działania. Emocje nie będą już miały takiego wpływu na zachowanie oraz samopoczucie tej osoby. Pamiętajmy też, że im bardziej dziecku zależy, tym silniejszych emocji doświadcza – nie umniejszajmy wobec tego ich roli i podchodźmy do każdego słowa z odpowiednim szacunkiem oraz refleksją. ❗️

https://twojstyl.pl/artykul/odpowiednie-nastawienie-rodzica-to-fundament-dla-sportowego-rozwoju-dziecka,aid,4251,as